निखारे जिवंत आहेत ...!

"निखारे जिवंत आहेत, पण त्यांना विवेकबुद्धीचा आणि सहिष्णुतेचा ओलावा देणे गरजेचे आहे; अन्यथा, ते ज्वालांमध्ये रूपांतरित होऊन सगळं भस्मसात करतील."

"सूड" घेण्याची संधी जर नियतीने सर्वांनाच दिली .. तर विश्वास ठेवा.. माणुसकीचा होणार ऱ्हास माणूस स्वतःच्या डोळ्यांनी पाहू शकणार नाही. 

इथे प्रत्येकाच्याचं मनात निखारे जळत आहेत. त्यावर

तत्वज्ञानाचा मुलामा लावून, दैवाची आणि कर्माची भीती घालून समाज फक्त व्हेंटिलेटरवर जिवंत ठेवला आहे. 

तलवार पकडणाऱ्या मुठीत जर.नियतीने प्राण फुंकले तर रक्ताची धार लागल्याखेरीज ती म्यानात जाणार नाही. त्यामुळे

समाजात कोणत्याही घटकाला कमजोर समजून.त्यांचं शोषण करणं हा आत्मघात आहे.

 "सूड" हा तात्पुरता विजय वाटतो, पण त्यामागे दडलेला विनाश अनंतकाळ टिकतो. समाजात प्रत्येकाच्या अंतःकरणात असलेल्या या निखाऱ्यांना योग्य मार्गदर्शन, सहनशीलता आणि समजुतीची दिशा देण्याची गरज आहे. अन्यायाविरुद्ध लढा देणे आवश्यक आहे, पण त्यासाठी सूड नव्हे तर न्याय, सहकार्य आणि सकारात्मकतेची वाट धरावी लागते.

जर प्रत्येकाने सूडाचा विचार करून तलवार उचलली, तर रक्तपाताने समाजाचं नष्ट होणे अटळ आहे. म्हणूनच, "निखारे जिवंत आहेत" हे मान्य करून त्यांना विझवण्याचा किंवा त्यांना उष्णतेमध्ये परिवर्तित करून प्रकाश निर्माण करण्याचा प्रयत्न करणे खरे माणूसपण ठरेल.

निखारे जिवंत आहेत, पण ते उफाळून येऊ नयेत म्हणून संयमाचा, समंजसपणाचा पाणी घालणे गरजेचे आहे. प्रत्येक माणसाच्या आत त्या निखाऱ्यांचा धग आहे, पण ती धग जर राग, सूड किंवा द्वेषाच्या वावटळीत रूपांतरित झाली, तर समाजाचा तोल ढळायला वेळ लागणार नाही.

जगात शक्तीचा खेळ सुरू असतो; कुणी ती शारीरिक शक्ती दाखवतो, तर कुणी मानसिक. पण खरी शक्ती ती आहे, जी संयमाने, विवेकबुद्धीने वापरली जाते. माणूस जर फक्त सूडाच्या भावनेने प्रेरित झाला, तर तो स्वतःच्या विनाशाच्या वाटेवर चालायला लागतो.

समाज हा केवळ एक संरचना नसून, तो माणुसकीच्या नाजूक धाग्यांनी विणला जातो. या धाग्यांना जर सूड, द्वेष, आणि अत्याचाराच्या कात्रीने तोडले गेले, तर समाज तुटून पडतो. म्हणूनच निखारे जिवंत असले तरी, त्यांना विझवण्यासाठी न्याय, समानता, आणि सहिष्णुतेचा ओलावा आवश्यक आहे.

कमजोरीचा गैरफायदा घेणारे लोक हे विसरतात की, तीच कमजोर मानली गेलेली मुठ कधीतरी उभारते, आणि मग ती न्यायासाठी पेट घेतल्याशिवाय थांबत नाही. म्हणून, समाजातील प्रत्येक घटकाला आदराने, समतेने, आणि माणुसकीने वागवले पाहिजे. अन्यथा, त्या ज्वालांनी सगळंच भस्मसात केल्याशिवाय राहणार नाही.

समाजाला व्हेंटिलेटरवरून स्वतःच्या पायावर उभे करण्यासाठी संयम, विचारशीलता आणि सहकार्याची आवश्यकता आहे. अन्यथा, ही निखारे जळत राहतील, प्रत्येक हृदयाला भाजत राहतील, आणि समाजाचा धुरळा होईल. म्हणून, माणुसकीचे रक्षण करा, निखाऱ्यांना शांत करा, आणि विवेकाच्या प्रकाशात समाजाला योग्य वैचारिक दिशा द्या..

#विद्यार्थीमित्र प्रा.रफीक शेख 

🎓 डॉ. ए.पी.जे.अब्दुल कलाम विद्यार्थी फाउंडेशन,परभणी.

https://www.vidhyarthimitra.com