वर्गात सातत्याने त्रास देणे , टीचर्सशी उद्धटपणे बोलणे , सातत्याने होमवर्क न करणे, नेहमी टीचर्सवर कमेंट्स करणे,दुसऱ्या मुलांना नेहमी मारणे, शिक्षक शिकवत असताना वर्गात सातत्याने उठणे बसणे, मैत्री व्यतिरिक्त मुलामुलींच्या जोड्या लावणे, गर्लफ्रेंड बॉयफ्रेंड, म्हणून लेटर देणे किंवा चॉकलेट देणे,न सांगता गुपचुप सोशल मीडियावर ॲक्टिव्ह राहणे नेहमीच, अभ्यास न करणे, शिव्या देणे, बॅड वर्डस् वापरणे, बसमध्ये सर्वांना त्रास देणे,बसमध्ये आरडाओरडा करणे, बसमधील सांभाळणाऱ्या मावशी/काका यांच्याशी उद्धट वागणे, कधी कधी तर त्यांना धमक्या देणे तुम्हाला काय करायचे ते करा, शिक्षकांची मस्करी आणि ,उलट उत्तरे देणे,शाळेमध्ये चॉकलेटस् वाटणे , शालेय शिस्त न पाळणे, डोक्याचे केस, नखे कितीही सूचना देऊन न कापणे, दुहेरी तिहेरी स्तरांची केश कर्तन रचना करणे,वर्गाबाहेर येऊन उभे राहणे, टाईमपास करणे, अन्नाचा अपमान करणे आणि उरलेला डबा हा फेकून देणे. खोटे बोलणे,टीचर समोर अतिशय भोळा चेहरा करून उभे राहणे आणि "मी त्यातला नाहीच" असा भाव आणणे आणि पालकांना गुंडाळणे, जिन्यामध्ये ढकलाढकली करणे,शाळेत जिथे कॅमेरा जिथे लावला नाहीये अशा ठिकाणी एकत्र येणार, तिथे मारामारी करणे, धमक्या देणे, खासकरून टॉयलेट..,शिक्षक शिकवत असताना त्यांनी दिलेल्या सूचना या ऐकूनही न पाळणे.. लक्ष न देणे..
👆 या काही विद्यार्थ्यांच्या वर्तणूक समस्या..
विद्यार्थ्यांचे समुपदेशन झाले, प्रेमाने बोलून झाले, त्याची वर्तणूक सुधारण्यासाठी मेहनत घेतली, प्रेरणादायी कार्यक्रम घेतले, सेक्स एज्युकेशनचे परिसंवाद घेतले, सायबर क्राईमची व्याख्याने घेतली, अभ्यास कसा करावा यावर मार्गदर्शन दिले, तरीसुद्धा वरील काही अवगुण अनेक विद्यार्थ्यांमध्ये येतात. ते स्वतःमध्ये बदल करत नाहीत.
अधिक वाईट दिशेने जातात. हे असे का होते?
किंवा वरील पैकी दोन किंवा अधिक वाईट गुण असलेल्या सहावीच्या पुढील काही विद्यार्थ्यांमध्ये हे अवगुण का येतात?
त्यांची कारणे खालीलप्रमाणे....
जेव्हा शाळा त्याला शिस्त लावायचा प्रयत्न करते, त्या वेळेस पालक त्यात दखल अंदाजी/ हस्तक्षेप करतात.
विद्यार्थी त्यांची एकच बाजू पालकांसमोर मांडतात आणि पालक डोळे झाकून त्यांच्यावर विश्वास ठेवतात.
विद्यार्थी त्यांची एकच बाजू शिक्षकांसमोर मांडतात, सातत्याने एस्क्युजेस देतात.. कारणे देतात.
शिक्षकांनी त्या मुलाला शिस्त लावण्यासाठी कडक उपाययोजना केली, तर पालक शाळेत वाद घालायला येतात किंबहुना भांडतात सुद्धा. माझा मुलगा याच्यात कधीच नसेल, अशा अंधश्रद्धेमध्ये अडकतात. ज्यावेळेस पालकांना लक्षात येते आपल्या मुलाची चूक आहे, तरीसुद्धा ते पालक नजर अंदाज करतात, दुर्लक्ष करतात. जिथे मुलांनी पालकांना घाबरले पाहिजे, अशा ठिकाणी पालकच मुलांना घाबरतात. "तो स्वतःचे काही तरी बरेवाईट करून घेईल" अशी भीती बाळगतात.
पालकांचे, खासकरून आईचे अति आंधळं प्रेम. माझ्या मुलाला कधीच काहीच व्हायला नाही पाहिजे, या भावनेतून अतिकाळजी करत बसतात. मुलगा अभ्यास करतो आहे की नाही... क्लासला जातो आहे की नाही.. होमवर्क करतोय की नाही.. टाइमटेबलनुसार बॅग भरली आहे की नाही.. यासंदर्भात पालकांचा निष्काळजीपणा.
शाळेतून आल्यानंतर मुलाला दोन तास ट्युशनला पाठवणे. म्हणून खेळायची संधी न मिळणे. आईवडीलच सोशल मीडियामध्ये इतके अडकतात, की मुलांचे ऐकले पाहिजे.. त्यांच्याशी संवाद साधला पाहिजे यांबाबत निष्काळजी असणे.
टीचर्स, मुख्याध्यापक यांना लाईटली घेणे.
फी भरली म्हणजे शाळा विकत घेतली अशी भावना ठेवणे.
अभ्यासामध्ये एक नंबर, डान्स स्पोर्ट्समध्ये सुद्धा एक नंबर, चांगल्या सवयी लागणे, त्याला आदर्श व्यक्ती घडवणे.. ही सर्व कामे फक्त आणि फक्त शाळेचीच असतात आणि यांच्यात आई-वडिलांचा काही संबंध नसतो.. अशी भावना पालकांनी ठेवणे.
मुलाला माहिती असणे की, कोणी कितीही म्हटले तरी आपल्याला शाळेतून काढूच शकणार नाही.
घरात आजी-आजोबांचं नातवांच्या चुकांवर पांघरूण घालणे.
सातत्याने कुरकूर करणारे पालक, खास करून व्हॉट्सअपवर ग्रुप करून नेहमी ही टीचर वाईट, ती टिचर वाईट, तिला असं शिकवताच येत नाही, तिला प्रसन्नपणे शिकवता येत नाही... अशा पद्धतीने कमेंटस् करणे.
ओपन हाउसमध्ये विद्यार्थ्यांसमोर टीचरशी पालकांचे उद्धटपणे बोलणे.. प्रश्न विचारण्याची पद्धत चुकीची ठेवणे.
आपल्या मुलाचे कॉलनीमधले मित्र कोण आहेत? त्याच्या वयापेक्षा मोठे मित्र-मैत्रिणी आहेत का? याबद्दल माहिती नसणे किंवा माहिती असली तरी काणाडोळा करणे..दुर्लक्ष करणे.
पालकांचा मूळ स्वभाव अति शांत, घाबरट आणि मुलांसमोर हात टेकणारा असणे.
आपला मुलगा चोरी करतोय, खोटं बोलतोय हे माहिती असूनही त्याला सतत पदरात घालणे.
खूप कमी वयात मोबाईल हातात देणे.
सायन्स प्रोजेक्टच्या नावाखाली किंवा अभ्यासाच्या नावाखाली खूप लवकर इंटरनेट वापरण्याची संधी देणे, त्यावर लक्ष न ठेवणे.
आपल्या मुलाची दुसऱ्या मुलांबरोबर सतत तुलना करणे.
दोन भावांमध्ये, भाऊ-बहिणींमध्ये तुलना करणे.. की ती बघ तुझी मोठी बहीण, किती छान वागते आणि तुला छान वागताच येत नाही वगैरे वगैरे..
मुलांसाठी पर्याप्त वेळ न देणे.
शाळेच्या सूचना, मोबाईल ॲप, डायरी, सर्क्यूलर यांकडे दुर्लक्ष करणे.
ज्या गोष्टी मुलांनी ऐकायला नाही पाहिजेत, त्यांवर मुलांदेखत चर्चा करणे
नोकर, मोलकरीण, रीक्षा/बस ड्रायव्हर, मावशी यांना माणूस म्हणून पालकांकडून सन्मानाची वागणूक न मिळणे, त्यांच्याशी उद्धटपणे बोलणे
शाळा मुलांवर मेहनत करायला तयार असताना, त्यांना अपराधीपणाच्या दारात उभे करून त्यांना सतत नावे ठेवणे, हतोत्साहित करणे
"मुलाचा विकास हा शाळेतील सहा तासांमध्येच होतो" अशा प्रकारच्या अंधश्रद्धांवर विश्वास ठेवणे.
आई मुलाच्या संपूर्ण अभ्यासाची जबाबदारी स्वीकारते. 100 पैकी 100 मार्कांसाठी मुलांच्या अभ्यासातील चुकांपासून शिक्षकांच्या चुका काढण्यापर्यंत पालक पोहोचणे
पालकांच्या व्हॉट्सअप ग्रुपवर फक्त शिक्षक कसे चुकीचे होते आणि माझी मुलगी/ मुलगा कसा योग्य आहे आणि तो/ती कधीच खोटे बोलत नाही यावरच चर्चा करणे
गत 10 वर्षांतील शिक्षकांना वर्गांमध्ये क्लास कंट्रोल करणे कठीण होऊ लागले आहे. ADHD, Learning Disabilities, Lack of Concentration यासारख्या समस्यांचे प्रमाण वाढले आहे. याबद्दल पालकांचे अज्ञान असणे.
वर्गातील दोन-तीन टग्या मुलांमुळे आख्खा वर्ग डिस्टर्ब होऊ लागलाय. त्यात हायपरऍक्टिव्ह मुलांच्या समस्या वेगळ्याच असतात. त्या हाताळायच्या कशा हा शिक्षकांसमोर प्रश्न पडलाय. अशा वेळेस शिक्षकांना सहकार्य करण्यापेक्षा त्यांनाच धारेवर धरणे.
शाळेने विद्यार्थ्यांना दिलेले स्वातंत्र्य याचा चुकीचा अर्थ काढून शिस्त न पाळणे, या धोरणाला सपोर्ट करणे.
कायद्यानुसार विद्यार्थ्यांना मारता येत नाही... या शब्दाचा अर्थ म्हणजे थोडी चापटसुद्धा मारली म्हणजे खूपच त्याला मारले आहे असं समजणे आणि त्या नुसार अनुचित प्रतिकिया देणे.
हा पूर्ण लेख वाचल्यानंतर हा लेख माझ्यासाठी नव्हताच, असं समजून दुर्लक्ष करणारे पालक.
हा लेख वाचल्यानंतर "लेखकाच्या मनात शिस्त लावण्यासाठी मुलांना मारलेच पाहिजे" असा सोयीचा अर्थ काढणारे पालक.
टीप: मला मनापासून वाटते की विद्यार्थी स्वतःमध्ये आमूलाग्र बदल करू शकतात. पण एकट्या शाळेच्या प्रयत्नाने नाही, तर पालक आणि शाळा जेव्हा एकत्र येऊन मुलाच्या विकासासाठी हातात हात घालून सहकार्याच्या भावनेने करतात, त्याच वेळेस विद्यार्थ्यांमध्ये विधायक बदल घडतात.*
- एक शिक्षण अभ्यासक
Post a Comment